Dedicada a Isabel y a Dimas
La mente nos juega buenas pasadas a veces. El título para conjugar este marcapáginas de un cruceiro ( Pienso) y una fotografía de cruces en Mondoñedo, que ha hecho mi hijo allá por 2008 o 2009 , se presentaba dificililla…
De Mondoñedo era Álvaro Cunqueiro que, entre sus obras tiene una titulada: Xente de aquí e de acolá . Este título tiene concomitancias con las actividades de una de las personas a las que dedico esta entrada.
De siempre me han gustado los cruceiros. La fotografía, bonita y refrescante para este día de verano asolanado que tenemos por aquí; da gusto de ver ese paisaje verde con la neblina.
Un abrazo
Me gustaMe gusta
Aquí hace sol, pero no ese calor bochornoso, incluso hace una brisilla del nordés que recomienda chaqueta para ver las Perseidas.
Un abrazo
Luisa
Me gustaMe gusta
Muito obrigada, Luísa.
Achei interessante como ligou a foto com o marcador e a foto é muito bonita!
Beijinhos e um bom fim-de-semana:)
Me gustaMe gusta
Não queria deixar o comentário como «Anónimo», mas não sabia que tinha que preencher os dados. Vou experimentar …
Mais uma vez, desejo um bom-fim-de-semana:)
Me gustaMe gusta
Obrigada Isabel !
O de ligar a foto com o marcador foi uma » asociación » de ideas …Daquí e dalí
Beijinhos e bom fim de semana !
Luisa
Me gustaMe gusta
Al leer el título de la entrada hice la misma asociación (aunque yo a la inversa).
En Mondoñedo hemos estado al mediodía tomando «unha cuenca de vino e uns liscos». Celebraban la Feria Medieval y estaba muy animada y soleada; preciosa.
Una entrada muy gallega, que me recuerda también a Castelao.
Una alerta.
Justa
Me gustaMe gusta
¡Este corrector! Por lo de ahora todo bien, tranquila… Jajaja
Me gustaMe gusta
Hace tiempo que no voy a Mondoñedo, pero me sigue gustando . Esta foto la hizo en donde está enterrado Cunqueiro y fue la única vez que coincidimos Dimas y yo en algo relacionado con sus estudios en el instituto.
La asociación con As Cruces de Pedra de Castelao y ésta, también se me ocurrió, pero queda para otra entrada.
¡ Ay el vino…!
Me quedo tranquila después del último comentario, ja, ja
Unha aperta
Luisa
Me gustaMe gusta
Es que todos los comentarios que hice ayer los escribí desde el móvil, ya que estaba en Barreiros (acabamos de llegar), y el corrector no tiene los certificados de nivel del gallego, por lo que todo lo que no le suena lo deduce…jajaja. Acabo de ver también que puso «cuenca de vino» en vez de «cunca de viño», y vaia usted a saber qué más… (eso me pasa por no releer antes de enviar).
Espero por la entrada que rememora a Castelao.
Biquiños.
Me gustaMe gusta
Recorriendo Galicia, se encuentran algunos que son auténticas obras de arte. Aquí en Sevilla tenemos dos. Uno, está colocado en una plaza muy céntrica. Fue regalo de la Junta de Galicia a la ciudad, con motivo de la Exposición Universal de 1992. El otro, en el Parque del Alamillo; regalo del Secretario General de Emigración de Galicia, al Ayuntamiento de Sevilla, como reconocimiento a la labor realizada en favor del numeroso colectivo gallego que reside en la ciudad. Así tenemos un trocito de Galicia en Sevilla.
La foto que hizo tu hijo, es preciosa; con ese paisaje que transmite frescor.
Me ha encantado esta entrada.
Un abrazo.
Lucía.
Me gustaMe gusta
Me gusta que tengáis ahí algo tan significativo para los gallegos.
Esta fotografía le ha gustado a mucha gente…A mí me dá un no sé qué, pero caía bien aquí y ahí está.
Muchas gracias por tu amable comentario…A cambio te envío un soplo de aire fresco de la noche.
¡ Feliz domingo!
Un abrazo
Luisa
Me gustaMe gusta
Um belo título para juntar cruzeiro, cruzes e gentes. 🙂
Por aqui está um calor infernal e o país arde. 😦
Bom domingo!
Manuela
Me gustaMe gusta
Olá Manuela!
Obrigada…O do título já sabes por que é.
Já escutei o dos incendios. Imos ver se desta volta não fazem tanto dano…Que desgraça e além disso se é a gente quem provoca.
O calor de agosto em Lisboa é de certo infernal, com a humidade…Eu envio- te uma miga de ar » fresquiño»
Bom domingo!
Luisa
Me gustaMe gusta
Os cruzeiros, são uma coisa tão nossa….parabéns, mais uma vez. Grande abraço.
Me gustaMe gusta
Caro Sera : Andas por aí…
Gústame esto de ter blog por encontrarme con estas sorpresas. Gústanme moito os marcapáxinas, aínda que non xogo na división de honra, pero as miñas entradas con atrancos e deficiencias estéticas, tento suplilas con ideas e agarimo e esto último recíboo ( inmerecidamente) pero recíboo, cada vez que pasades por aquí.
Buona sera, Sera…Perdón, pero xa me coñeces…O día que non faga trasnadas…Boa noite e graciñas.
Grande abraço também para um grande amigo e um aluno inesquecível.
Luisa
Me gustaMe gusta